Święta Rita z Cascia: patronka spraw beznadziejnych

Święta Rita jest szczególnie znana jako opiekunka niemowląt i kobiet w trudnych małżeństwach. Wielu ludzi modli się do niej o pomoc w sytuacjach konfliktowych oraz w trudnościach małżeńskich. Jej historia jest inspiracją dla wszystkich, którzy doświadczają cierpienia, trudności i przemocy w swoim życiu.

Kim była święta Rita z Cascia?

Święta Ryta, znana również jako Rita z Cascia, urodziła się około 1381 roku w miejscowości Roccaporena we Włoszech. Jej rodzice, Antonio i Amata Lotti, byli zamożnymi mieszkańcami tego regionu. Rita od najmłodszych lat przejawiała wyjątkową pobożność i skłonność do modlitwy.

Małżeństwo i cierpienie

Wbrew swoim pragnieniom, Rita w wieku 14 lat została wydana za mąż za Paola Manciniego, mężczyzną o silnym charakterze i niezbyt dobrych obyczajach. Małżeństwo to nie należało do łatwych. Paweł był człowiekiem porywczym, często popadał w konflikty z prawem i zaniedbywał rodzinę. Rita znosiła cierpienia z pokorą i modlitwą, starając się łagodzić gniew męża i prowadzić go do nawrócenia.

Pomimo trudności, jakie napotykała w swoim małżeństwie, Rita zachowała cnotę cierpliwości i miłosierdzia. Miała dwóch synów, ale jej mąż związany był z przestępczą działalnością, co wprowadziło rodzinę w trudną sytuację. Rita znosiła cierpienia z pokorą i modlitwą, starając się łagodzić gniew męża i prowadzić go do nawrócenia.

Po 18 latach małżeństwa Paweł został śmiertelnie ranny w pojedynku. Rita, mimo bólu i straty, pielęgnowała go do śmierci. W tym czasie Paweł, poruszony troską i miłością żony, wyraził skruchę i pojednał się z Bogiem. Rita wybaczyła mu wszystkie krzywdy i modliła się za jego zbawienie.

Wstąpienie do klasztoru

Po śmierci męża i synów Rita pragnęła wstąpić do klasztoru św. Marii Magdaleny w Cascii. Niestety, spotkała się z odmową. Powodem była jej przeszłość – rodzina Rity była w konflikcie z rodziną jej męża, a zakon nie chciał angażować się w te spory. Postawiono jej warunek: doprowadzenie do pojednania zwaśnionych rodów.

Rita, zdeterminowana, by poświęcić się Bogu, podjęła się tego wyzwania. Po wielu staraniach, modlitwach i cierpliwości doprowadziła do zakończenia konfliktu. W wieku 36 lat mogła wreszcie wstąpić do wymarzonego klasztoru.

Według legendy, wstąpienie Rity do zakonu miało charakter cudowny. Pewnej nocy święci Jan Chrzciciel i Augustyn przenieśli ją do klasztoru. Siostry, zastały ją rano w kościele, do którego nie mogła dostać się w naturalny sposób. Zaskoczone i poruszone tym wydarzeniem, przyjęły Ritę do wspólnoty.

Życie zakonne

W klasztorze Rita odznaczała się łagodnością, cierpliwością i pokorą. Surowo się umartwiała, a w 1442 roku otrzymała stygmat – ranę na czole, przypominającą o cierniowej koronie Chrystusa.

W 1450 roku odbyła pielgrzymkę do Rzymu.

Przed śmiercią Rita miała widzenie Jezusa Chrystusa, który objawił jej datę jej śmierci. Zmarła 22 maja 1457 roku. Już po jej śmierci wierni zaczęli doświadczać cudów za jej wstawiennictwem.

Kult świętej Rity

Ciało Rity, zachowane w nienaruszonym stanie, umieszczono pod ołtarzem w zakonnej kaplicy. W 1595 roku, ze względu na rosnącą liczbę pielgrzymów, przeniesiono je do kościoła w Cascii.

Papież Urban VIII zatwierdził kult Rity w 1628 roku, a kanonizował ją Leon XIII w 1900 roku.

Sarkofag z ciałem świętej znajduje się do dziś w bazylice – Sanktuarium w Cascii. Umieszczone jest w szklanej trumnie i przyciąga rzesze pielgrzymów z całego świata.

Według relacji świadków, ciało Rity przez wieki emanowało słodkawym zapachem. Niektórzy twierdzą, że widzieli świętą leżącą w różnych pozycjach, a jej oczy otwierały się i zamykały po śmierci.

Święta Rita jest wzorem chrześcijańskiej cierpliwości, pokory i miłości. Jej życie pokazuje, że nawet w najtrudniejszych sytuacjach można zachować wiarę i nadzieję. Jest ona patronką spraw beznadziejnych, małżeństw i matek, a także wszystkich, którzy szukają ukojenia i pocieszenia w cierpieniu.